Ayriligi Bes Gece
Ayriligi Bes Gece
İnatçı bir öfkeye nedensiz,Yenik bıraktığın bendeki sevdanı,
Dün gece ardın sıra yaktım .
Elim bile titremedi o kahrın esaretinde,
Sana dair ne varsa yüreğimde,
Topladım, topladım tam ayrılığı beş geçe...
...
Ne varsa savurdum,
Savurdum bu karanlık, bu soğuk şehrin üzerine.
Yalancıydın sen,
Yalancı bir ışıltıydı göz bebeklerinde sevdam...
Acıtarak, kanatarak dökülürken,
Pişmanlığın eteklerinden, gül yerine,
Kül rengi hatıralar...
Anladım, anladım ki, sen sadece,
Sadece bir avuç gözyaşıydın.
Ben, yol bulup sessizce akarken,
O soğuk kaldırımlarından çaresizliğin...
Ve bilemedim, bilemedim ki,
Ben mi seni çok sevdim?
Sen mi hiç sevmedin beni?
Vakitsiz, gece gibi simsiyah bir susku,
Çökerken üzerimize,
Nasıl bir vicdanın kabul günüydü bu?
Yekpare umutlarımızı,
Kundaklayıp kuzgunî bir kefene.
Öylece, ardına bakmadan gittin...
Gitmesine gittin-de,
Oysa, ben seni sevmiştim,
Sevmiştim, be Allah'ın cezası...
Hem de, uğrunda ölürcesine...
Taparcasına, adam gibi sevmiştim de,
Hani sen de seviyordun? seviyordun ya üstelik,
O güzel kafana sıkacak kadar...
İnandım, yandım, koşulsuz kandımda,
Ya bu ayrılık...
Ya bu yalnızlık rüzgarları neden esti?
Neden bu vuslat ateşi içimize düştü.?
Hadi söyle,
Söyle başımızdaki hülyaların belini, orta yerinden nasıl kırdın?
İşte hâlâ aynı kısırdöngü, hâlâ aynı soru,
İki kere ikinin dördünü, çarpar gibi suratına...
Sorarım,
Sen mi değiştin, yoksa ben mi?
Ve o gittiğin yerlerde olamıyorsam,
Ben de bulamıyorsam, seni hiçbir adreste,
Düşünürüm...
Haber verilmeksizin, adı mı değiştirildi ölümün?
Yoksa, yoksa ben mi hiç yaşamadım?
Göz bebeklerinden bu çılgın sevdayı içmeden,
Yoksa çoktanmı öldüm ben ?
Öldüm mü ayrılığı beş geçe?